Edmund Różycki

Przywódca powstania styczniowego na Ukrainie

W związku ze zbliżającą się 150. rocznicą wybuchu powstania styczniowego, a także prezentacją wystawy «Wolni z Wolnymi — Rok 1863 a Ukraina» w Żytomierzu, Fundacja Polonia-Ruthenia w porozumieniu z «Mozaiką Berdyczowską» ma zaszczyt otworzyć cykl artykułów prezentujących najważniejsze postaci, tworzące powstanie na Rusi.

Fundacja Polonia-Ruthenia, zrzeszająca historyków polskich i ukraińskich, prowadzi aktywną politykę historyczną na terenach tworzących dawną Rzeczpospolitą. Przywracanie pamięci o bohaterach, którzy idee silnej, federalistycznej Polski realizowali z największym poświęceniem, jest, w naszym odczuciu, jednym z fundamentów ochrony tożsamości w sferze silnych wpływów ideologii komunistycznej. Dalej

«Czarny dzień» Partii Regionów

9 listopada stał się «czarnym dniem» dla rejonowej organizacji Partii Regionów: około dwudziestu osób weszło do pomieszczeń Berdyczowskiej Administracji Rejonowej i zatrzymało przewodniczącego rejonu oraz kierownika miejscowego oddziału Partii Regionów w podejrzeniu o wzięcie łapówki za pomoc w rozwiązaniu «problemu» z niemałą działką ziemi. Wkrótce okazało się, że Urząd Walki z Przestępstwami Ekonomicznymi przeprowadził operację zatrzymania łapowników. W operacji uczestniczyli pracownicy milicji z Żytomierza i Kijowa. Berdyczowscy milicjanci zostali zaangażowani w ostatniej chwili w celu uniknięcia «przecieków» o organizowanej akcji. Dalej

Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat

Rok Janusza Korczaka

Obok ks. Piotra Skargi, którego postać starałem się przybliżyć w jednym z poprzednich numerów (Nr 4 (99) 2011), rok 2012 został ustanowiony przez Sejm RP także Rokiem Janusza Korczaka. W tym roku przypadają bowiem dwie ważne rocznice związane z tą postacią — 70. rocznica jego śmierci w obozie zagłady w Treblince i 100. rocznica założenia przez Korczaka Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej w Warszawie (obecnie Jaktorowskiej).

Sądzę, że warto przywołać i przypomnieć postać tego wielkiego — choć wydaj się ze trochę zapomnianego — Polaka żydowskiego pochodzenia, wybitnego lekarza, pedagoga, autora m. in. wzruszającej i pięknej książki pt. «Król Maciuś Pierwszy», który dzieci ukochał ponad wszystko, nawet ponad własne życie, który zwykł powtarzać, że kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat. Tym bardziej, że pewien okres swojego życia spędził on na Ukrainie. Kim był ten wielki-nieznany? Dalej

Від редакції

Фелікс Броніславович Пашківський (14.09.1951–10.10.2003) — відомий педагог, публіцист, дослідник — краєзнавець, громадський діяч. Стояв біля витоків Бердичівського регіонального осередку Спілки поляків в Україні і Ради Бердичівської польської організації Товариства української мови ім. Т. Г. Шевченка. Тривалий час очолював загальноосвітню школу № 3 м. Бердичева, брав активну участь у діяльності Всеукраїнської спілки краєзнавців і Житомирського науково-краєзнавчого товариства дослідників Волині. Разом із Ларисою Анатолівною Вермінською заснував і редагував польську газету — двомісячник «Mozaika Berdyczowska». Автор багатьох науково-краєзнавчих та літературно-критичних праць. Dalej

ХІХ Світовий Форум Полонійної Преси

Протягом тижня з 5 до 12 вересня у Тарнові (Польща) відбувався вже ХІХ Світовий Форум Полонійної Преси. Вперше Форум проходив під патронатом Парламенту Євросоюзу.

Його урочисте відкриття мало місце 5 вересня у Тарнові, куди з’їхалися журналісти полонійних видань з 27 країн світу. У цей же день були проголошені результати міжнародного літературного конкурсу ім. Г. Циганіка «Повернення до джерел». Першу премію вручено Славі Ратайчак (Німеччина, видання BIEGUS) за оповідання «Щасливі дюни», у якому розповідається про кохання, що розвивається на тлі чудової природи Словінського Національного Заповідника. Другу премію отримала Тетяна Колясінська (США, видання ANIOŁY) за нарис «Моя Польща», у якому йдеться про почуття людини, що була змушена покинути свій рідний край і виїхати за кордон. Третя премія дісталася Ларисі Вермінській (Україна, видання MOZAIKA BERDYCZOWSKA) за репортаж «Загублені у лісах» про перший в СРСР експериментальний польський автономний район імені Юліана Мархлевського. Dalej

Historia zaprzepaszczonych szans

Dzieje Polski ostatnich stuleci to dzieje rywalizacji z Moskwą o dominację nad terenem położonymi na wschód od etnicznych terenów polskich i na zachód od etnicznych terenów rosyjskich. Czyli mniej więcej przestrzenią, na której znajdują się dziś Litwa, Białoruś i Ukraina. Najpierw w rywalizacji tej Polska była stroną znacznie silniejszą. Dzięki atrakcyjnemu modelowi cywilizacyjnemu potrafiła przyciągnąć do siebie mieszkańców tych ziem i stworzyć wielonarodową Rzeczpospolitą. Dalej

Wydarzenia w Polsce

Wrzesień—październik 2011 r.

W wyborach parlamentarnych najwięcej Polaków oddało swój głos na Platformę Obywatelską (premiera Donalda Tuska): aż 39,2 proc. Na Prawo i Sprawiedliwość (Jarosława Kaczyńskiego) zagłosowało 29,6 proc. Zaskoczeniem jest wysokie, trzecie miejsce nowego ugrupowania Ruchu Janusza Palikota — 10,0 proc. Pokonał on Polskie Stronnictwo Ludowe, które zdobyło 8,4 proc. Szokująco niski okazał się wynik Sojuszu Lewicy Demokratycznej (8,2 proc.). — Możliwe, że były to ostatnie wybory Sojuszu — komentował rozczarowany były prezydent Aleksander Kwaśniewski. Dalej

Добра королева Ядвіга

Ядвіга, ще будучи майже дитиною, прибула до Польщі. Для неї це була незнайома країна, бо вона народилася і виховувалася в Угорщині. Ядвіга знала, що має правити в Польщі, керувати цією країною, дбати про добробут її мешканців. В Кракові вона довідалась, що поляки прагнуть, її шлюбу з великим князем Литви. Чула, що він набагато старший від неї і що він — язичник. Незважаючи на це, Ядвіга погодилась стати його дружиною,тому що розуміла,що цього вимагає добробут Польщі. Ставши королевою, управління країною довірила чоловікові, а сама зайнялася справами простого люду: ставала на захист бідних та знедолених, піклувалася про них. Такою, власне, і залишилася в пам’яті польського народу. Dalej

Żeby nie zapomnieć o języku i o Macierzy

Gdy kilkanaście lat temu zabraliśmy się za wydawanie «Mozaiki Berdyczowskiej», nikt nie myślał, że uda się wydać sto numerów. Myśleliśmy tylko o tym jednym, byle się ukazał.

Pamiętam dobrze, jak to się zaczęło. Był koniec lata 1994 roku. Szliśmy we trójkę brzegiem Gniłopiaci: Larysa Wermińska — obecna redaktor naczelna «Mozaiki», Feliks Paszkowski — pierwszy szef «Mozaiki». Zaczęliśmy się zastanawiać, czy byłoby możliwe wydawanie polskiego pisma w Berdyczowie. I doszliśmy do wniosku: tak, to jest możliwe. Ale na razie wydajmy przynajmniej jeden numer... Dalej