Legalna praca w Polsce

Agencja Pracy IN TEMPORIS Polska sp. z o. o. od 2005 roku figuruje w rejestrze agencji zatrudnienia pod numerem rejestracyjnym 1954. Od tego czasu prowadzimy działalność na terenie Polski i Unii Europejskiej w zakresie pośrednictwa pracy i agencji pracy tymczasowej.

W związku z rosnącym zapotrzebowaniem na pracowników z Ukrainy, oferujemy legalną pracę w Polsce w branżach:

• produkcyjnej,
• budowlanej,
• ogrodniczej,
• przemysłowej

Zapewniamy zatrudnienie na tych samych zasadach i warunkach co pracownicy posiadający polskie obywatelstwo oraz pomoc w zakwaterowaniu oraz dojeździe do pracy.

Osoby zainteresowane współpracą, prosimy o przesyłanie zgłoszeń, z krótką informacją na swój temat i kontaktem zwrotnym, na adres: [email protected].

List do redakcji

Witam!

Przeczytałam w «Mozaice Berdyczowskiej» artykuł pod tytułem «Żeby tylko wrócić...» z nr 4 (99) 2011.

Losy pani Józefy Sachniewicz w wielu wątkach są jakby odbiciem w lustrze losów mojej mamy Leokadii Rutkowskiej, urodzonej na Żytomierszczyźnie, w Berdyczowie w 1923 r. — też przeżyła wielki głód, jej starszy brat podczas II WŚ musiał służyć w Armii Czerwonej, zginął i leży pochowany w zbiorowej mogile w Polsce. Mama była na przymusowych robotach w Austrii, po których wróciła do Berdyczowa. Oczekiwała na nią cała rodzina, która ze względu na nią nie wyjechała do Polski z pierwszą falą repatriantów. Tyle podobieństw w losach — dalej toczyły się już inaczej.

Mój dziadek musiał sprzedać dom na Piatigórce, aby za łapówki uzyskać pozwolenia na wyjazd do Polski w późniejszym terminie. Cała rodzina osiedliła się na Dolnym Śląsku koło Wrocławia. W okolicach Berdyczowa pozostała jednak rodzina mojej babci: Stanisław Romanowski, Zofia Romanowska i Maria Romanowska. Nic o nich nie wiem, poza tym, że latach 60-tych odwiedzili w Polsce swoją siostrę, a moją babcię Janinę Rutkowską (z domu: Romanowska), a także moją mamę. Może ktoś z tej rodziny przeczyta moją opowieść i zechce się ze mną skontaktować?

Pozdrawiam, Lena Wojciechowska

«W ciemności»

To trudny film, pełen okrucieństwa i brutalności — tak, jak brutalna jest wojna. Lwów i lwowski batiar, Leopold Socha, pracujący w tamtejszych kanałach, a zarazem drobny złodziejaszek. I oto Socha natrafia w kanale na grupę uciekających z getta Żydów. Pomaga im — najpierw za pieniądze, potem już zupełnie za darmo. To opowieść prawdziwa; naprawdę był taki Socha, naprawdę uratował kilkunastu Żydów.

Grający Sochę znakomity aktor Robert Więckiewicz mówi przepięknym bałakiem — językiem, który chyba we Lwowie już nie istnieje. Miejscami w filmie pojawiają się napisy, tłumaczące z polskiego przecież bałaku na polski język literacki. Natomiast filmowy Lwów kręcony nie był we Lwowie, a przede wszystkim w Łodzi. Zaklejono plastikowe framugi okien, zdjęto anteny satelitarne, powieszono stare szyldy. Takiego Lwowa już nie ma, tak, jak zaniknął bałak. Dalej

Wydarzenia w Polsce

Styczeń—luty 2012

• W skromnym rodzinnym grobie na Cmentarzu Rakowickim spoczęła urna z prochami Wisławy Szymborskiej. — Niełatwo żegnać noblistkę, damę Orderu Orła Białego, bo nie ceniła oficjalności i żałowała czasu na ceremonie — mówił w czasie pogrzebu prezydent Bronisław Komorowski. Nie było przemówień premiera ani innych przedstawicieli rządu i parlamentu, którzy także wzięli udział w uroczystości.

— Była krakowianką z miłości do tego miasta — przypomniał Jacek Majchrowski, prezydent Krakowa. Także dlatego mimo ponad 10-stopniowego mrozu i padającego śniegu poetkę żegnały tysiące krakowian. Ci, którzy nie zmieścili się wokół jej grobowca, przed bramą cmentarza mogli śledzić ceremonię na telebimie. Władze miasta zadbały też o autobus, gdzie można było się ogrzać i napić gorącej herbaty. Dalej

Józef Ignacy Kraszewski — wielki nauczyciel historii

Rok 2012 — Rokiem Józefa Ignacego Kraszewskiego

Rok 2012 Sejm Rzeczpospolitej Polskiej ogłosił rokiem trzech wielkich Polaków: ks. Piotra Skargi, Janusza Korczaka i Józefa Ignacego Kraszewskiego. O dwóch pierwszych pisałem już w poprzednich numerach. Teraz przyszła kolej, aby Czytelnikom przybliżyć postać człowieka, który niemałą część swojego życia związał z Wołyniem i samym miastem Żytomierzem.

W 2012 roku przypada 200. rocznica urodzin tego najpłodniejszego polskiego pisarza, autora 232 powieści, w tym 144 powieści społecznych, obyczajowych i ludowych oraz 88 historycznych, z których najbardziej znana jest «Stara baśń». Jego imponujący dorobek literacki wywarł trwały wpływ na kulturę i literaturę polską oraz twórczość współczesnych mu i późniejszych pokoleń Polaków — napisano w uzasadnieniu decyzji Sejmu RP. Kim był ten wielki pisarz, społecznik, prawdziwy tytan pracy? Dalej

W Berdyczowie oddano hołd pamięci ofiar holocaustu, zamordowanym w czasie II Wojny Światowej

Zapewne każdy wie, że przed II Wojną Światową Berdyczów był uważany za miasto żydowskie, bo prawie połowa jego mieszkańców to byli Żydzie. Tak było do lipca 1941 roku, kiedy to okupanci hitlerowscy wdarli się do Berdyczowa, ustalili w nim swoje okrutne reguły i rozpoczęli wprowadzać w życie nieludzkie plany fizycznej zagłady ludności żydowskiej.

Wiele lat po wojnie, a dokładnie 1 listopada 2005 roku, Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło dzień 27 stycznia Międzynarodowym Dniem Pamięci Ofiar Holocaustu. Dlaczego właśnie 27 stycznia? Ponieważ w tym dniu w 1945 roku został wyzwolony jeden z największych obozów śmierci w Oświęcimiu «Auschwitz» ulokowany 70 kilometrach od Krakowa. Społeczność międzynarodowa była wstrząśnięta horrorem masowego zniszczenia, znęcania się i katuszy, jaki opracowali niemieccy specjaliści od kaźni i jaki wcielili w życie. Auschwitz — to nie zwykłe więzienie, to była prawdziwa fabryka śmierci, gdzie swój koniec znalazło setki tysięcy Żydów. Podobne obozy były rozmieszczone w całej okupowanej przez hitlerowców Europie. Dalej

Za dziewięć hrywien do Winnicy

Wyprawa na Ukrainę ciągle jeszcze pachnie przygodą: trwającą w nieskończoność podróżą zdychającym autobusem, kilkugodzinnym staniem na granicy razem z przemytnikami wódki i papierosów, tysiącem absurdów życia codziennego, rozległymi przestrzeniami, kozacką fantazją, słowiańską duszą, poezją i śpiewem.

Aneta Kamińska («Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska»)

Winnica — znane miasto, położone w 80 km na południe od Berdyczowa. Po ulokowaniu i otwarciu Konsulatu Generalnego RP (od lutego 2010 roku) Winnica stała się na co dzień odwiedzana przez wielu mieszkańców Berdyczowa, którzy ubiegają się w tej placówce konsularnej o wizy i starają się złożyć dokumenty na otrzymanie Karty Polaka. Dalej

Praca do 67 lat

Przez Polskę przetacza się gorąca fala dyskusji o przedłużeniu wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn do 67 lat, tj. w stosunku do stanu obecnego kobietom o 7 lat, a mężczyznom o 2 lata. To przedłużenie jest rozciągnięte w czasie o miesiąc co cztery miesiące i zakładany wiek emerytalny 67 lat ma objąć wszystkich mężczyzn w 2020 roku, a wszystkie kobiety w 2040 roku. Wydłużenie wieku emerytalnego zapowiedział premier Donald Tusk już w swoim exposé po ponownym objęciu rządów przez PO i PSL jesienią ubiegłego roku. Donald Tusk nie jest wielkim entuzjastą reform, ale w szybkie uchwalenie tej zaangażował się z ogromną siłą i determinacją. Chce ją przeprowadzić nie dlatego, by komuś, by swym rodakom robić przykrość, tylko dlatego, że taki jest wymóg czasu i uwarunkowań demograficznych. Ma poparcie całej rządzącej Platformy Obywatelskiej. Dalej

Sprawozdanie mera o pracy w roku 2011

Stało się już tradycją, że w Berdyczowie na początku roku mer miasta Wasyl Mazur składa przed mieszkańcami sprawozdanie. Odwiedza różne dzielnice Berdyczowa i odpowiada na pytania ludności. W jeden z czwartków stycznia mer wystąpił w Domu Oficerów, gdzie spotkał się z mieszkańcami dzielnicy Czerwona Góra, a nazajutrz przeprowadził spotkanie z wyborcami w sali widowiskowej szkoły ogólnokształcącej nr 17 w rejonie Zakładu Mięsnego, gdzie opowiadał o osiągnięciach i problemach władz miejskich w roku 2011. Dalej