Wspomnienia z wakacji
Każdy człowiek potrzebuje dobrego odpoczynku po pracy. Najczęściej ludzie odpoczywają latem i dlatego cały rok obmyślają, w jaki sposób z korzyścią spędzić swój czas wolny.
Jestem zwolenniczką dobrze zaplanowanego kulturalno-oświatowego odpoczynku w Polsce, podczas którego można byłoby udoskonalić swoje umiejętności językowe oraz zwiedzić piękne polskie zabytki.
W tym roku jako nauczycielka języka polskiego miałam możliwość pojechać do Cieszyna i do Poznania.
Jak głosi legenda, Cieszyn to miasto, które zostało założone w 810 r., kiedy po długiej rozłące spotkali się trzej książęcy synowie Bolko, Leszko i Cieszko i z wielkiej radości założyli miasto. W miejscu ich spotkania znajduje się Studnia Trzech Braci, która zgodnie z legendą powstała na pamiątkę tej radosnej chwili. Ciekawostką dla mnie było to, że od 1920 r. miasto zostało podzielone na dwie części wzdłuż rzeki Olzy. Dlatego na lewym brzegu leży Czeski Cieszyn, a na prawym – Polski. Do najciekawszych zabytków miasta należy Wzgórze Zamkowe, na którym znajduje się m.in. romańska Rotunda (XI w.) – jedna z najstarszych świątyń chrześcijańskich w Polsce i jednocześnie najcenniejszy zabytek Śląska (jej wizerunek możemy zobaczyć na banknocie 20 zł i okolicznościowej monecie o nominale 2 zł), Wieża Piastowska (XIV w.) – wspaniały punkt widokowy na miasto i okolice, Wieża Ostatecznej Obrony (XIII w.) – pozostałość systemu obronnego zamku górnego, Pałacyk Myśliwski Habsburgów, w którym obecnie mieści się Zamek Cieszyn — Ośrodek badań nad kulturą materialną i wzornictwem oraz Państwowa Szkoła Muzyczna.
Od 29 lipca do 13 sierpnia 2012 r. brałam udział w XXI Warsztatach Polonistycznych organizowanych przez Szkołę Języka i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W uroczystej inauguracji, która odbyła się 30 lipca 2012 r. w Centrum Konferencyjnym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie wziął udział JM Rektor UŚ prof. dr hab. Wiesław Banyś oraz prorektor-elekt ds. umiędzynarodowienia, współpracy z otoczeniem i promocji UŚ dr hab. Mirosław Nakonieczny. Dyrektorem Szkoły Języka i Kultury Polskiej jest prof. UŚ dr hab. Jolanta Tambor. Celem dwutygodniowych warsztatów dla nauczycieli z Ukrainy, Rosji, Czech i Serbii było uczestnictwo w zajęciach z metodyki nauczania języka polskiego, jako języka obcego, kultury polskiej oraz literatury. Pod pilnym okiem wykwalifikowanych lektorów i wykładowców o dużej wiedzy i doświadczeniu zawodowym można było zapoznać się z nowymi metodami i programami nauczania współczesnego języka polskiego poza granicami kraju, najnowszymi pomocami naukowymi Uniwersytetu, pozycjami wydawnictw szkolnych i pedagogicznych oraz z osobnymi zagadnieniami z zakresu języka polskiego: «Kuchnia polska we frazeologii i przysłowiach», «Autostereotyp Polaka», «Edukacja przez film», «Interkulturowość i wielokulturowość – przeszkoda czy pomoc w nauczaniu języka polskiego jako obcego» itp.
Miłą niespodzianką dla wszystkich nauczycieli było prowadzenie lekcji pokazowej w poprzednio wybranej grupie studentów z XXII Letniej Szkoły Języka, Literatury i Kultury Polskiej, która wystartowała 29 lipca i trwała aż do 25 sierpnia. Kierownikiem Letniej Szkoły była p. dr Agnieszka Madeja. Wzięli w niej udział cudzoziemcy z 27 krajów świata, m.in. Bułgarii, Chin, Chorwacji, Czech, Francji, Gruzji, Japonii, Kanady, Korei, Rosji, Serbii, Szwecji, Turcji, USA, Uzbekistanu, Węgier i Wielkiej Brytanii. Moja grupa składała się z osób z Japonii, Rosji, Kanady, Szwecji oraz Białorusi. W ciągu tygodnia obserwowałam lekcje polskich wykładowców, a potem i sama miała okazję przeprowadzić tam lekcję z języka polskiego. Było to dla mnie niezwykle ważne doświadczenie, ponieważ zapoznałam się z metodami pracy ze studentami w międzynarodowej grupie.
Każdy dzień naszego pobytu był spędzony w aktywny sposób i w miłej atmosferze. Na przykład, wieczorami odbywały się projekcje polskich filmów, gry językowe, koncerty i spotkania z zaproszonymi gośćmi. Przed obejrzeniem filmu można było posłuchać o jego twórcach i aktorach, co w oryginalny sposób przybliżało polskie realia kulturowe. Podczas integracyjnych spotkań uczestnicy chętnie uczyli się np. gwary śląskiej oraz poznawali innych nawzajem. Tuż po przyjeździe została zorganizowana wycieczka po Cieszynie, a w weekendy spacer po górach, zwiedzanie Wisły, Szczyrku, Katowic i Oświęcimia.
Dla sprawdzenia językowych umiejętności nie tylko słuchaczy Letniej Szkoły, ale i wszystkich chętnych 12 sierpnia 2012 r. odbył się sprawdzian ortograficzny z j. polskiego, który cieszy się dużą popularnością w całej Polsce. Osoba, która najlepiej napisze dyktando, otrzymuje tytuł Cudzoziemskiego Mistrza Języka Polskiego i może brać bezpłatny udział w kolejnej letniej szkole.
Podziękowawszy dyrektorowi Szkoły Języka i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach p. Jolancie Tambor oraz wszystkim wykładowcom za ciekawe warsztaty, pojechałam na zachód Polski, czyli do Poznania. W terminie od 12 do 23 sierpnia 2012 r. Wielkopolski Oddział Stowarzyszenia «Wspólnota Polska» na czele z p. dyrektor Bożeną Ziębą zorganizował szkolenie dla animatorów kultury polskiej w Poznaniu. Byli tam przedstawiciele z Ukrainy, Rosji i Białorusi.
Celem warsztatów było doskonalenie metod i form pracy z dziećmi, poznanie nowych technik animacyjnych, rozwijanie kreatywności i skuteczności działania. Ponadto spotkanie to służy również, jako forum wymiany doświadczeń między animatorami z zakresu nauczania kultury polskiej poza granicami kraju.
Bardzo mi się spodobały lekcje z języka polskiego, historii i plastyki. Dzięki Polskiemu Stowarzyszeniu Pedagogów i Animatorów KLANZA (oddział w Poznaniu) dowiedziałam się o najnowszych metodach aktywizujących pracę z uczniami w grupie. W atmosferze wzajemnej, życzliwej współpracy wcielaliśmy się w rolę samych uczniów i uczyliśmy się polskich tańców ludowych i pieśni, które wzmacniały nas niesamowitą energią oraz zapewniały dobre samopoczucie.
W wolnym czasie spacerowaliśmy zabytkowymi uliczkami Poznania. Z historii wiadomo, że Poznań był jednym z ośrodków stołecznych i religijnych państwa Piastów w X i XI wieku, w przeszłości pełnił funkcję siedziby władców Polski. W poznańskiej katedrze pochowani są pierwsi władcy Polski – Mieszko I oraz Bolesław Chrobry. Na wyspie Ostrów Tumski mieści się siedziba Kurii archidiecezji poznańskiej. W 2008 r. «Poznań – historyczny zespół miasta» uznano za pomnik historii. Funkcjonuje tu Międzynarodowe Targi Poznańskie – największe i najstarsze centrum wystawiennicze w Polsce.
Uczestnicy warsztatów zobaczyli Pałac Działyńskich, Ratusz z dwoma stukającymi się na jego wieży koziołkami i poznali legendę z nimi związaną, spacerowali po Starym Mieście, poszli także na koncert organowy do Fary poznańskiej pw. św. Stanisława Biskupa. W Ratuszu obecnie mieści się Muzeum Historii Miasta Poznania. Warto było zwiedzić Zamek Królewski wraz z fragmentem murów obronnych, Bibliotekę Raczyńskich, największy park Poznania — Cytadelę oraz Muzeum Narodowe. Przewodnik zwrócił uwagę gości na jeden z najważniejszych symboli Poznania — XIX-wieczny gmach Bazaru, z okien którego 26 grudnia 1918 r. wystąpił z mową wybitny polski polityk i działacz niepodległościowy Jan Ignacy Paderewski. Z historii znamy, że dzień później wybuchło Powstanie Wielkopolskie, w trakcie którego Wielkopolska odzyskała wolność.
Dzięki organizatorom odbył się wyjazd całej grupy do Kórnika, gdzie znajduje się dom, w którym urodziła się laureatka literackiej Nagrody Nobla (1996 r.) Wisława Szymborska (ur. 2 lipca 1923 — zm. 1 lutego 2012 w Krakowie). Największą atrakcją Kórnika jest zespół zamkowy: zamek, trzy oficyny, wozownia, Arboretum i pawilon parkowy. Ostatnią przebudowę zamku przeprowadził w XIX w. Tytus Działyński.
Uczestnicy warsztatów podziwiali piękne wnętrza zamku wyposażone w meble różnych stylów i epok, militaria polskie i wschodnie, wyroby rzemiosła artystycznego z porcelany i srebra, jak i obrazy. Ogromne wrażenie na zwiedzających zrobił salonik myśliwski z kolekcją etnograficzną, którą przywiózł Władysław Zamoyski z podróży do Australii, Nowej Zelandii i wysp Pacyfiku. Ciekawa jest legenda związana z zamkiem, która głosi, że nocami po parku i zamkowych komnatach przechadza się Teofila z Działyńskich Szołdrska-Potulicka zwana «Białą Damą» (od koloru sukni na jedynym z jej portretów). Tego samego dnia pojechaliśmy jeszcze do Rogalina na zwiedzanie późnobarokowego pałacu, ogrodu rokokowego, zabytkowego parku krajobrazowego oraz powozowni. Miłą niespodzianką dla wszystkich był przejazd trasą Lednica-Gniezno-Biskupin-Wenecja oraz zwiedzanie Torunia, m.in. Muzeum Piernika i Planetarium.
Program był bardzo ciekawy i korzystny dla uczestników.
Nie chciało się żegnać gościnnego Poznania, ale musieliśmy.
Uważam, że moje wakacje w Polsce były bardzo korzystne, gdyż zebrany materiał i zdobyte wiadomości do tej pory wykorzystuję w swojej pracy zawodowej.
W imieniu wszystkich uczestników obu warsztatów chciałabym złożyć najserdeczniejsze podziękowania organizatorom i sponsorom za dobrze zorganizowane szkolenia, pomoc metodyczną i wesoło spędzony czas wolny. Do zobaczenia za rok!
Wiktoria Zubarewa,
członek Żytomierskiego Obwodowego Związku Polaków na Ukrainie
