Nr 1 (96) 2011 r.

Перший польський літописець

Діана Побережна навчається у 6 класі Гришковецької гімназії. Дівчинка відвідує заняття у польській суботній школі, де вивчає польську мову, історію та культуру польського народу. Нещодавно Діана стала захоплюватися історією Польщі. Про дві цікаві та значущі події далекого минулого дівчинка вирішила розповісти на сторінках нашої газети.

Перший польський літописець
За часів панування королівської династії Пястів, яка бере свої початки від польського старовинного князівського роду, освіта та наука зосереджувалась при монастирях і церквах. Навчання відбувалося латинською мовою, яка у той час була поширена серед освічених верств населення, а також нею відправлялися святі меси в костелах. Dalej

Ważny test sprawności

Już niebawem, 1 lipca, rozpocznie się polskie przewodnictwo w Unii Europejskiej i potrwa do końca grudnia. Unii przewodniczy kolejno po pół roku każdy kraj spośród 27 jej członków. Polsce ten zaszczyt i zarazem obowiązek przypada po siedmiu latach jej obecności we wspólnocie (od 1 maja 2004 r.). Będzie to dla Polski ważny test sprawności organizacyjnej i przywódczej oraz jej obecności na arenie międzynarodowej. Nie każde państwo wypadało w tej roli zadowalająco. Wiele wskazuje na to, iż z zadania tego wywiążemy się dobrze i z pożytkiem dla Unii oraz siebie. Dalej

Поборник дружби слов'янських народів

Серед уславлених імен польських літераторів він займав поважне місце. Йому завдячує і українське письменство. Його шанувала молодь першої половини ХІХ століття. Не забули про нього й нащадки. Чому? Тому, що своїми творами збагатив культуру України і Польщі, сприяв зближенню і взаєморозумінню двох слов'янських народів. Волинь і Поділля стали колискою, духовним натхненням таланту поета.

Ім'я митця — Тимко Падура (Тиміш Падура). Народився він 21 грудня 1801 року у містечку Ілл'їнці (нині Вінницької області) у шляхетній польській родині. Змалку ріс серед українців і поляків. Тому й увібрав у себе частки їх духовних скарбів. Dalej

Wydarzenia w Polsce

Grudzień 2010

Sejm RP w dniu 8 października 2010 roku przyjął uchwałę ustanawiającą rok 2011 Rokiem Czesława Miłosza. Okazją stała się setna rocznica urodzin Noblisty.

Biografia
Ur. 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach na Litwie. Poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Laureat nagrody Nobla w roku 1980 i wielu innych prestiżowych nagród literackich, tłumaczony na czterdzieści dwa języki. Doktor honoris causa wielu uniwersytetów w USA i w Polsce, honorowy obywatel Litwy i miasta Krakowa.

Szkolną i uniwersytecką młodość spędził w Wilnie, tam również debiutował jako poeta, okupację niemiecką przetrwał w Warszawie. Po wojnie pracował w służbie dyplomatycznej PRL w USA, i we Francji do roku 1951, kiedy to zwrócił się w Paryżu o azyl polityczny. Dalej

Kronika miejska

Grudzień 2010

W niedzielę 27 lutego berdyczowski Park Kultury przypominał świąteczny jarmark — i to nie dziwi, przecież tradycja pożegnania z zimą, albo Maślenica, już od kilku dziesiątków lat jest obchodzona w naszym mieście. Przy pomocy tańców i wesołego śpiewu uczestnicy zespołów amatorskich przeganiają zimowe mrozy i zapraszają ciepło i wiosnę. Obchody Maślenicy zawsze zbierają wielkie tłumy mieszkańców, którzy mogą nie tylko z całego serca pobawić się, lecz także spróbować różne dania kuchni ukraińskiej proponowane przez rozmaite wyjazdowe sklepiki. Dalej

Echa przeszłości

Dzieje polsko-ukraińskie

W czasie wojny z Bohdanem Chmielnickim w październiku 1648 roku poddała się twierdza Kudak. Polska załoga twierdzy w niewoli kozackiej została wymordowana. To samo powtórzyło się po klęsce poniesionej przez wojsko polskie pod Batohem w 1662 roku. Miała to być «zemsta za Beresteczko». Świadkiem obu tych wydarzeń był Stefan Czarniecki, który dzięki szczęśliwym okolicznościom, jako jeden z nielicznych ocalał.

Nic więc dziwnego, że w wielu wojennych wyprawach na Ukrainę brał krwawy odwet na kozakach i na miejscowej ludności zwanej potocznie «czernią». Były to ubolewania godne wydarzenia nie przynoszące zaszczytu żadnej ze stron. Zaś miejsce w polskim hymnie narodowym Stefan Czarniecki zawdzięcza wyłącznie zasługom w wojnie ze Szwedami, co wyraźnie wynika z treści hymnu. Dalej

Spowiedź duszy mojej

Mirosława Siwakowska urodziła się w Koziatyniu obwodu Winnickiego w rodzinie, troskliwie pielęgnującej tradycje kultury polskiej. Dlatego od samego dzieciństwa została zakochana w literaturę i historię Polski. Ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, teraz pracuje w czasopiśmie «Focus» w Warszawie. Dalej

Bez szkoły nie ma odrodzenia

Sobotnia Polska Szkoła w Berdyczowie działa już od czterech lat. Staramy się stworzyć w tej placówce dobre warunki dla nauczania dzieci, młodzieży, osób dorosłych i dla pracy nauczycielskiej. Przyjmujemy na szkolenia wszystkich chętnych.

Dzięki dofinansowaniu Fundacji «Pomoc Polakom na Wschodzie» i Stowarzyszenia «Wspólnota Polska» mamy już sporo podręczników od języka polskiego, historii, geografii, dużo słowników, encyklopedii, atłasów historycznych i geograficznych. W roku 2010 przy wsparciu finansowym Stowarzyszenia «Wspólnota Polska» zostały zorganizowane dwie wycieczki dla uczniów i ich rodziców do Żytomierza (maj 2010 r.) i do Lwowa (listopad 2010 r.); kupiliśmy nowe meble do wyposażenia czytelni, gdzie nie tylko uczniowie szkoły, lecz także wszyscy mieszkańcy Berdyczowa mogą pracować z literaturą polską. Zadanie realizowane w ramach zlecania przez Kancelarię Senatu zadań w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą w 2010 r. Dalej

Mój dziadek był Polakiem

Fragmenty wywiadu prezydenta Wiktora Janukowycza dla «Rzeczpospolitej»

Pańska rodzina pochodzi ze wsi Januki. Na tamtejszym cmentarzu jest wiele polskich grobów z nazwiskiem «Janukowicz» pisanym po polsku.

Wiktor Janukowycz: Mój dziadek i pradziadek byli litewskimi Polakami, katolikami. Dopiero mój ojciec, który urodził się w Donbasie i ożenił z kobietą pochodzącą z Rosji, oderwał się od tamtych ziem. Babcia opowiadała mi, że urodziła się w Warszawie. Jej matka zmarła, gdy była mała, a ojciec ożenił się z litewską Polką i przeniósł do Wilna. Rewolucja zmusiła ich do ucieczki, babcia trafiła wówczas do Witebska. Tam poznała mego dziadka, który żył w Dokszycach, a wieś Januki znajduje się właśnie obok Dokszyc. Gdy po raz pierwszy wybrałem się do Chatynia, w którym znajduje się wielki cmentarz spalonych wsi białoruskich (podczas II Wojny światowej — red.), pojechałem do Witebska, do rejonu dokszyckiego i do wsi Januki...

Na zachodzie Ukrainy nawiązuje się do roli OUN i UPA, co nie może być w Polsce przyjmowane dobrze. Czy jest jakaś szansa na przezwyciężenie tej sytuacji? Dalej